kilka słów o tym, jak WG prostuje historię i fizykę

Kolejny, ciekawy art od Redmeer'a dotyczący pocisków kumulacyjnych.

Wargaming.net co jakiś czas próbuje jeszcze nam wmówić, że dzieje rozwoju techniki pancernej i elementarne zasady fizyki znajdują odzwierciedlenie w ich grze (szczególnie, jak jest to kolejny nerf niemców, wtedy można czytać całe epistoły o historyczności tego rozwiązania). Co prawda ja już przy okazji artów na stronie WoTa wyjaśniałem, ile ichnie wypociny są warte (polecam, obie części – linki tutaj i tutaj), ale jak widać mądrość ze wschodu atakuje ze zdwojoną siłą biedne pociski HEAT, zwane też w naszym języku kumulacyjnymi.

Na początek mała lekcja historyczno-techniczna. Pocisk kumulacyjny został stworzony jako alternatywa dla standardowych pocisków przeciwpancernych. Działając na zasadzie efektu Monroe pocisk kumulacyjny penetruje pancerz poprzez utworzenie z miedzianej wkładki w pocisku strumienia kumulacyjnego. Z tego też względu pocisk kumulacyjny na specjalną budowę, odmienną od klasycznych pocisków przeciwpancernych. Główną zaletą tego rodzaju amunicji jest brak zależności między energią kinetyczną pocisku a zdolnością penetracji, dlatego “kumule” doskonale sprawdzają się na działach o niewielkiej sile miotającej, czyli wszelkich krótkich “trollach”, gdzie pociski AP mają bardzo niską penetrację.

więcej na blogu Redmeer'a.